Πως θα καταλάβουμε ότι έχουμε τενοντίτιδα;

1) Πονάμε όταν κάνουμε συγκεκριμένες κινήσεις (στροφικές, ανύψωσης και υπερέκτασης).
2) Ο πόνος υποχωρεί όταν ζεσταίνεται ο μυς και αυξάνεται στο τέλος μιας έντονης δραστηριότητας, τη στιγμή δηλαδή που ο μυς ηρεμεί.
3) Ενδέχεται να έχουμε αίσθηση καψίματος.
4) Ο πόνος μας αυξάνεται σε στιγμές ηρεμίας (πρωινές και βραδινές ώρες) ενώ ελαττώνεται όσο το σώμα μας βρίσκεται σε κίνηση (στη διάρκεια της ημέρας).

Από τι δημιουργείται μια τενοντίτιδα;

Τραυματικά αίτια
1) Επαναλαμβανόμενες κινήσεις που δημιουργούν μικρορήξεις στις τενοντιες ινες (λ.χ κινήσεις που το χέρι βρίσκεται ψηλότερα από τον ωμό ή Στροφικές κινήσεις).
2) Μια ασυνήθιστη για το σώμα κίνηση.
3) Ένα απότομο τράβηγμα του χεριού.
4) Η ρίψη ενος αντικείμενου με δύναμη.
5) Η άρση μεγάλου βάρους που το σώμα δεν είναι έτοιμο να δεχθεί.
6) Όταν το χέρι κινειται τεντωμενο κρατώντας μεγάλο βάρος μακριά από το σώμα.

Εκφυλιστικά αίτια
Σταδιακή φθορά λόγω έκπτωσης της αιμάτωσης των τενόντων (συνήθως συμβαίνει στην τρίτη ηλικία).

Κατασκευαστικά αίτια?
Ένα παραδειγμα κατασκευαστικού αιτίου για την τενοντίτιδα είναι οι περιπτώσεις του ακρωμίου τύπου 2 και 3, κατά τις οποίες οι τένοντες του υπερακανθίου και του υπακανθίου έρχονται σε άμεση επαφή με το ακρώμιο και φθείρονται.

Τι είδους ζημιά προκαλείται στον τένοντα αν το αίτιο είναι τραυματικό (υπερχρηση);

1) Όταν φορτιστούν πολύ οι μύες, οι τάσεις μεταφέρονται στους τένοντες, οι οποίοι αδυνατώντας να αντέξουν τα υπέρμετρα φορτία παθαίνουν μικρορήξεις. Συνήθως μαζί με τις τενόντιες ίνες τραυματίζονται και μυικές ίνες (φαινόμενο θλάσης).
2) Στο σημείο που πραγματοποιούνται οι μικρορήξεις θα συγκεντρωθούν:
α) Νεκρωτικό υλικό, β) Ιστικα απόβλητα (νεκρά κύτταρα) και γ) Άχρηστες ουσίες του μεταβολισμού, οι οποίες καθιστούν δύσκολη την επανασυγκόληση του τένοντα και δυσκολεύουν την θρέψη του με οξογόνο.
3) Το σώμα, για να θεραπεύσει τις μικρορήξεις που έχει υποστεί ο τένοντας, στέλνει έναν επουλωτικό ιστό, τον ουλώδη ιστό.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν οι μικρορήξεις είναι συνεχείς και χρόνιες. Στην περίπτωση αυτή ο ουλώδης ιστός αδυνατεί να επουλώσει τις πολυάριθμες τενόντιες ίνες που ρυγνύονται καθημερινά και προτιμά να ''κουκουλώσει'' τον τένοντα, προκείμενου να δοθεί ένα τέλος σε αυτές τις συνεχείς μικρορήξεις που υφίσταται (ο ασθενής αντιλαμβάνεται την κατάσταση αυτή ως βάρος).

Ασβεστοποιος τενοντίτιδα ωμού και ενδοκρινολογικά προβλήματα

Άτομα με ενδοκρινολογικά νοσήματα έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ασβεστοποιου τενοντίτιδας. Η ασβεστοποιηση δηλαδή (εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στο σημείο της φλεγμονής) ενδέχεται να οφείλεται σε ορμονικά αίτια, χωρίς απαραίτητα οι τέ νοντες να έχουν υποστεί ρήξη.